"ابوعلی حسین بن عبدالله" معروف به ابن سینا ، پدرش عبدالله از مردم بلخ و مادرش ستاره از اهل افشنه نزدیك بخارا بود . اودر سال 370 هجری قمری در افشنه یا خورمیشن متولد شد و در بخارا به كسب علم پرداخت . وی از کودکی به طبیعت ، گیاهان و حیوانات علاقه خاصی داشت و اوقات فراغت خود را در دشت و صحرا به جستجو و کسب تجربه می پرداخت. ‏بدین صورت از دوران کودکی به خواص گیاهان دارویی و طبابت علاقه مند شد. ابن سینا از حیث نیروی جسمانی، مردی نیرومند بود و به همین خاطر از کار کردن احساس خستگی نمی ‌کرد، وی همچنین از لحاظ نیروی ذهنی و تفکر نیز بسیار نیرومند بود، به گونه ای که در سن هجده سالگی توانست تمامی دانش‌های زمان خود را فرا گیرد.

ادبیات ، قرآن ، فقه و حساب را نزد پدر آموخت  و سپس نزد ابوعبدالله ناتلی منطق ، هندسه و نجوم را فرا گرفت. از آن پس به تعقیب علوم طبیعی ، مابعدالطبیعه و طب پرداخت .

ابن سینا پس از معالجه نوح بن منصور پادشاه سامانی به دربار نوح راه یافت و در سن بیست و یك سالگی شروع به تالیف كتب مختلف نمود و پس از چندی در سراسر ایران شهرت بسزائی یافت .

وی حدود 120 کتاب در زمینه‌های گوناگون نوشته ‌است که یکی از معروف ترین کتاب هایش کتاب " شفا" ، دانشنامه علمی و فلسفی جامع و کتاب  " قانون " یکی از کتابهای معروف ابن سینا در زمینه علم پزشکی می باشد. بسیاری از آثار او به ویژه در زمینه پزشکی برای قرن های متمادی در دانشگاه های اروپایی تدریس می شد.

او را به واقع باید از نوابغ روزگار دانست . ابن سینا عمر خود را در راه كسب علم و دانش و تالیف كتب مختلف صرف كرد و آنی از كارعلمی فراغت نیافت .

ابن سینا سالهای آخر عمرخود را در اصفهان در حمایت علاءالدوله كاكویه گذرانید و در سفری كه همراه او  به همدان می رفت بیمار شد و به سال 428 درگذشت آرامگاه وی هم اکنون در شهر همدان قرار دارد.

روحش قرین آرامش و یادش جاودان باد ...